Airborne Freedom Run: run to remember freedom
Samen met een team van de gemeente Ede, deed raadslid Bram van der Beek mee met de Airborne Freedom Run. Een bijzonder hardloopevenement, met als motto: 'Run to remember freedom'. Bram vertelt over de betekenis van dit hardloopevenement en zijn eigen verhaal daarbij.
Mijn oma heeft nog duidelijke herinneringen aan de oorlog. In het laatste jaar van de oorlog haddren de Duitsers een luchtafweer kanon in hun tuin gezet. De soldaten kwamen ook regelmatig bij hen thuis. Ze vertelde over dat ze zag dat een geallieerd vliegtuig uit de lucht was geschoten en ze aan de soldaten vroeg wat die witte bolletjes uit het vliegtuig betekenden. Met nog hoorbare moeite vertelde ze over dat de Duitsers daarop op die parachutes begonnen te schieten. Zo'n verhaal maakt duidelijk wat oorlog is, en hoe in een oogwenk een leven verloren ging. Voor onze generaties worden deze verhalen steeds zeldzamer, en zo kan ook de prijs van vrede en onze manier van leven verwateren.
Gister liep ik mee aan de Freedom Run. Een hardloopwedstrijd die de route van de paratroopers volgde: van Papendal via Oosterbeek naar de brug die naar nu hun commandant John Frost is vernoemd. Aan mijn wedstrijd nummer was Richard Walker gekoppeld. Hij diende als chauffeur bij de Royal Engineers van de Airborne en stierf op 20-jarige leeftijd. Hij kwam uit een dorpje wat nu een wijk van Birmingham is. Verder is er weinig bekend over hem. Ik merk aan onze samenleving dat de tweede wereldoorlog al lang geleden heeft plaatsgevonden. Vrijheid krijgt dan een andere kleur. We kunnen ons ongemerkt druk gaan maken over onzinnigheden. En bovenal sluipt er een gevoel in ons dat we recht hebben op dingen. Dit jaar was ik op vakantie in een paar landen waar hun laatste oorlog minder nog maar pas geleden was. Ze hebben qua welvaart minder, maar qua dankbaarheid zoveel meer.
Eerder heb ik een zogenaamde 'battlefield tour' gedaan. Een fietstocht langs de plekken in Ede waar gevochten is. Die verhalen hebben grote indruk gemaakt en helpen me vandaag nog steeds om anders te kijken. Het hardlopen met Richard Walker was ook zo'n ervaring: een jonge gast, uit een dorpje bij Birmingham die dood is geschoten op onze heide. Ik moest goed zoeken naar zijn graf, maar hij is niet vergeten. Zijn leven (en sterven) maakt dat ik weer goed weet hoe ontzettend voorrecht het is om in dit Nederland te wonen.
