Hoe is het met... Mark als ondernemer en sportbestuurder in coronatijd?
Hoe is het met....? In deze serie zoomen we met enkele mensen vanuit de vitale of juist kwetsbare beroepsgroepen in op de huidige situatie van de coronacrisis. Vandaag neemt Mark Smidt ons mee als (zorg)ondernemer, voorzitter van korfbalvereniging CKV Reehorst '45 en als vader en blikt terug op de afgelopen tijd. Mark Smidt: "Niets is wat het lijkt. Wat zeker was, werd onzeker. Veilig gevoel werd verruild voor een onbestemd gevoel. Samen leven met familie en vrienden zat er niet in, laat staan kerkgang. Terugkijkend ervaar ik dankbaarheid."
Niets is wat het lijkt!
Ik mag zorgorganisaties helpen het proces instroom van nieuwe medewerkers te optimaliseren. Vol moed en energie begon ik in januari bij een nieuwe opdrachtgever, maar in maart veranderde de werkelijkheid door COVID-19 en mijn opdracht ook. Alle energie werd ingezet om voldoende personeelscapaciteit te hebben om de zorg voor ouderen te kunnen blijven realiseren. Het lukte zelfs om binnen één week een herstelunit te realiseren. Ik ben dankbaar dat ik daaraan mijn steentje mocht bijgedragen.
Ik mag CKV Reehorst ’45 aanvoeren als voorzitter. Vol energie wordt er hard gewerkt aan alle voorbereidingen voor de realisatie van een sporthal samen met HV Reehorst. Toen kwam COVID-19. Het werd lastiger afspraken te maken en het proces vertraagde. Alles bleef op de rit en staan we voor mooie momenten, maar door een langer proces zijn kosten gestegen en kunnen we niet het komende zaalseizoen geheel of gedeeltelijk in een eigen sporthal spelen. Pijnlijk voor iedereen binnen de vereniging, zeker in dit jubileumjaar waarin CKV Reehorst ’45 75 jaar bestaat.
Ik mag vader zijn in een samengesteld gezin. Iedereen thuis aan de slag, behalve ik. Dat was wel even wennen, maar iedereen heeft zich goed aangepast aan vaste structuren die we afgesproken hadden. Met elkaar hebben we er een zo best mogelijke periode van gemaakt. Onder andere samen op de WII en veel wandelen.
Niets is wat het lijkt. Wat zeker was, werd onzeker. Veilig gevoel werd verruild voor een onbestemd gevoel. Samen leven met familie en vrienden zat er niet in, laat staan kerkgang. Terugkijkend ervaar ik dankbaarheid. Dankbaarheid en lof aan onze Hemelse Vader omdat onze dierbaren niet getroffen zijn door COVID-19. Dankbaarheid dat ons gezin er goed doorheen gekomen is, maar ook Zegen omdat het mij opnieuw heeft laten zien dat wat belangrijk is in het leven. Niet groot, groter, grootst, maar onze Hemelse Vader liefhebben en omzien naar elkaar. Er zijn voor familie, vrienden en mensen die je in je leven mag ontmoeten, juist ook als ze er niet altijd voor jou zijn.
Mark Smidt
